Ρωτάς γιατί.
Γιατί τώρα.
Γιατί μετά από τόσα χρόνια.
Γιατί με αυτόν τον τρόπο.
Εμένα....; Εμένα ρωτάς;
Δεν έχω απάντηση στα γιατί σου.
Κουβαλάω για χρόνια τα δικά μου γιατί.
Θα σε ρωτήσω εγώ λοιπόν.
Ξέρεις πως είναι να νιώθεις ντροπιασμένος;
Ξέρεις πως είναι να αναρωτιέσαι γιατί;
Ξέρεις πως είναι να ψάχνεις τι θα μπορούσες να είχες κάνει διαφορετικά; Για να προλάβεις;
Για να αντισταθείς;
Για να αλλάξεις την ιστορία;
Ξέρεις πως είναι να νιώθεις ανυπεράσπιστος;
Να σκέφτεσαι συνεχώς πως κάτι θα έκανες κι εσύ λάθος.
Πως ίσως εσύ φταις.
Γιατί, δεν έπρεπε να πας από εκείνον τον δρόμο.
Γιατί, δεν έπρεπε να μπεις σε εκείνο το γραφείο.
Γιατί, δεν έπρεπε να εμπιστευτείς εκείνον που τόσο καλά ήξερες.
Έπρεπε να φωνάξεις, να ουρλιάξεις, να μπήξεις τα νύχια σου βαθιά στα μάτια του, να τρέξεις, να ξεφύγεις, να είσαι ασφαλής.
Μα όχι. Εσύ πάγωσες. Εσύ ίσα που ψέλλισες μερικά “μη”.
Εσύ ούρλιαζες μες το μυαλό σου “όχι, σταμάτα”.
Εσύ, δεν τα κατάφερες.
Εσύ, παραβιάστηκες.
Εσύ, είσαι τώρα μια σκιά.
Εσύ, είσαι τώρα μια ντροπή.
Εγώ, είμαι τώρα μια ντροπή.
Εγώ είμαι τώρα μια σκιά.
Εγώ, παραβιάστηκα.
Εγώ ούρλιαζα μες το μυαλό μου “όχι, σταμάτα”
Εγώ πάγωσα. Εγώ ίσα που ψέλλισα μερικά “μη”
Εγώ, έπρεπε να φωνάξω, να ουρλιάξω, να μπήξω τα νύχια μου μες τα μάτια του, να τρέξω, να είμαι ασφαλής.
Εγώ, αναρωτιέμαι συνεχώς τι θα μπορούσα να είχα κάνει διαφορετικά.
Να μην είχα πάει από εκείνον τον δρόμο.
Να μην είχα μπει σε εκείνο το γραφείο.
Να μην είχα εμπιστευτεί εκείνον που τόσο καλά ήξερα.
Εγώ φταίω.
Εγώ κάτι έκανα λάθος.
Εγώ δεν τα κατάφερα να με υπερασπιστώ.
Εγώ, νιώθω ανυπεράσπιστη.
Εγώ, νιώθω βρώμικη.
Εγώ, νιώθω ντροπή.
Εγώ, είμαι η ντροπή.
Ορίστε λοιπόν, η απάντηση στα γιατί σου.
Η ντροπή, δεν έχει φωνή.
Коментари