από το βιβλίο της Elisabeth Kübler-Ross και του David Kessler
"Μαθήματα ζωής""Πριν μερικά χρόνια, γνώρισα ένα μικρό αγόρι που αδημονούσε να διαδώσει την αγάπη και να ανακαλύψει τη ζωή, μολονότι η δική του πλησίαζε στο τέλος της.
Τα έξι από τα εννέα του χρόνια πάλευε με τον καρκίνο.
Στο νοσοκομείο, με μία ματιά που του έριξα κατάλαβα ότι είχε σταματήσει να παλεύει. Είχε χάσει το τραίνο και είχε αποδεχθεί την πραγματικότητα του θανάτου του. Την ημέρα που θα επέστρεφε στο σπίτι του πέρασα απο εκεί για να τον χαιρετήσω. Με εξέπληξε η πρόταση του να τον συνοδεύσω.
Όταν προσπάθησα να ξεκλέψω μια ματιά στο ρολόι μου, με διαβεβαίωσε πως δεν θα με καθυστερούσε πολύ. Μπήκαμε λοιπόν στο αυτοκίνητο και όταν φτάσαμε, ζήτησε από τον πατέρα του να του κατεβάσει το ποδήλατο που ήταν κρεμασμένο στο γκαράζ, αχρησιμοποίητο εδώ και τρία χρόνια.
Το μεγαλύτερο του όνειρο ήταν να κάνει έστω και μία βόλτα γύρω από το τετράγωνο- δεν είχε καταφέρει ποτέ του να το κάνει.
Ζήτησε από τον πατέρα του να του βάλει τις βοηθητικές ρόδες. Για ένα αγόρι αυτή η κίνηση χρειαζόταν πολύ θάρρος: είναι ταπεινωτικό, τη στιγμή που τα άλλα παιδιά κάνουν ακροβατικά και διάφορα κόπλα με τα ποδηλατά του, εσένα να σε βλέπουν με τις βοηθητικές.
Μετά το αγόρι με κοίταξε και είπε: "Η δική σου δουλειά είναι να συγκρατήσεις τη μαμά μου"
Ξέρετε πως είναι οι μαμάδες, θέλουν συνέχεια να σε προστατεύουν.
Ξεκίνησε κι εμείς περιμέναμε. Μας φάνηκε μία αιωνιότητα.
Κάποια στιγμή φάνηκε στη γωνία εξαντλημένος και χλωμός. Κανείς δεν πίστευε ότι μπορούσε να καβαλήσει ποδήλατο. Εκείνος όμως ερχόταν ακτινοβολώντας. Μετά έβαλε τον πατέρα του να βγάλει τις βοηθητικές: "Όταν γυρίσει ο αδερφός μου από το σχολείο, θα μου τον στείλετε επάνω;" ρώτησε.
Δύο εβδομάδες αργότερα ο μικρός του αδερφός μας είπε ότι του είχε κάνει δώρο το ποδήλατο για τα γενέθλιά του, επειδή κατάλαβε ότι δεν θα ήταν πλέον μαζί του.
Στερημένο από χρόνο και ενέργεια, αυτό το γενναίο αγόρι είχε καταφέρει να ζήσει το τελευταίο του όνειρο, να κάνει ένα τετράγωνο βόλτα με το ποδηλατό του και μετά να το παραδώσει στον μικρότερο αδερφό του.
Μέσα μας υπάρχουν όνειρα για την αγάπη, τη ζωή και την περιπέτεια αλλά και χίλιοι δυό λόγοι που, δυστυχώς, δε μας αφήνουν να δοκιμάσουμε. Αυτοί οι λόγοι που φαινομενικά μας προστατεύουν, στην ουσία μας φυλακίζουν. Κρατάνε τη ζωή σε απόσταση.
Η ζωή μας θα τελειώσει πολύ πιο σύντομα απ' όσο φανταζόμαστε. Εάν έχουμε ένα ποδήλατο να καβαλήσουμε ή κάποια πρόσωπα να αγαπήσουμε πρέπει να το κάνουμε τώρα."
Comments